Ik ben geïnteresseerd in de eigenheid van mensen en hun echte verhalen. Ik heb in mijn leven geleerd hoe oordeel afstand brengt en probeer daarom steeds meer met een open houding naar mezelf en anderen te kijken en luisteren. Ieder heeft zijn/haar eigen verhaal, met daarin ook moeilijke hoofdstukken. Die zijn onlosmakelijk onderdeel van het leven, maar het is soms moeilijk om die een juiste plek te geven.
Ik denk dat hierbij twee stappen belangrijk zijn. Ten eerste (durven) stilstaan en luisteren naar onze binnenkant: wat we van binnen voelen en denken en naar wat ons lichaam ons vertelt.
De tweede stap is net zo belangrijk: weer de stap naar buiten maken. Met anderen praten over wat we voelen en denken, emoties uiten en handelen naar de signalen van ons lichaam. In ons hoofd kunnen dingen onnodig groot worden en soms hebben we een ander nodig voor een nieuw perspectief.
Beide stappen kunnen spannend zijn en kwetsbaar voelen. Dat is dan ook iets wat we stapje bij beetje steeds meer mogen leren. In dat proces loop ik graag een stukje mee. Want ook al ben jij het zelf die je dagelijkse keuzes maakt waarmee je je leven vormgeeft, dat betekent niet dat je dat helemaal alleen hoeft te doen.